Anksiozni poremećaji javljaju se kod 13% do 31.7% oboljelih, a anksiozni simptomi kod njih 26% do 63.4% (odnosno, oko tri puta češće nego u općoj populaciji).

Od ostalih psihičkih smetnji ili poremećaja koji se učestalo javljaju kod oboljelih od multiple skleroze navode se suicidalne ideje koje su kod ovih pacijenata 2,3 do 14 puta izraženije nego u općoj populaciji. Istraživanja govore o stopi suicida od 1.8% do 15.1. Glavni čimbenici koji se ističu kao rizični za pojavu pokušaja suicida su depresija, socijalna izolacija i zlouporaba alkohola. Suicidalne ideje povezuju se s depresijom, težinom same bolesti, nižom kvalitetom života, statusom samca i muškim spolom. Žene će češće pokušati suicid, no muškarci češće uspiju. Rizična je mlađa dob na početku multiple skleroze, ranije prisustvo depresije tijekom života, socijalna izoliranost, prethodna disfunkcionalnost i zlouporaba zabranjenih supstanci. Budući da su njegovatelji oboljelih često emocionalno iscrpljeni, oni su također pod povećanim rizikom od pojave depresivnih simptoma i niže kvalitete života.

Anksiozni poremećaji javljaju se kod 13% do 31.7% oboljelih, a anksiozni simptomi kod njih 26% do 63.4% (odnosno, oko tri puta češće nego u općoj populaciji). Najčešće se javljaju generalizirani anksiozni poremećaj (18.6%), panični poremećaj (10%) i opsesivno kompulzivni poremećaj (8.6%). Anksioznost i depresija često se javljaju istovremeno, a prati ih povećan broj tjelesnih tegoba, socijalna disfunkcionalnost, suicidalne ideje i konzumacija alkohola.

Bipolarni poremećaj javlja se kod oko 5.8% osoba s multiplom sklerozom, a dobro su poznate manične i depresivne epizode koje su izazvane steroidnom terapijom. Lijekovi kao što su kortikosteroidi, baklofen i psihoaktivne supstance mogu biti okidač za pojavu smetnji iz kruga ovog poremećaja. Zbog toga je potrebno voditi računa da su osobe s multiplom sklerozom pod povećanim rizikom za razvoj bipolarnog poremećaja upravo zbog simptomatskog liječenja koje je pravilno.

Učestalost pojave psihotičnih simptoma dva do tri puta je veća nego u općoj populaciji (npr. psihoza se javlja kod 0.41% do 7.46% oboljelih, a shizofrenija kod 0% do 7.4%). Uz psihotične simptome obično su češće prisutne lezije u medijalnom temporalnom režnju, a kod nekih pacijenata i lezije u periventrikularnoj bijeloj tvari. Simptomi koji se javljaju najčešće su halucinacije i deluzije (uglavnom paranoidne), razdražljivost, agitacija, smetnje spavanja, grandioznost, zaravnjen afekt, a nešto rjeđe katatonija i tranzitorna katalepsija.

Poremećaji ličnosti javljaju se kod oko 2.6% oboljelih, a smatra se da su promjene ličnosti vezane uz lezije u orbito-frontalno-subkortikalnim krugovima što može dovesti do otkočenog i socijalno neprihvatljivog ponašanja. Lezije u cingularno-anteriornim-subkortikalnim krugovima mogu dovesti do apatičnog i indiferentnog ponašanja.