FA se jednostavno dijagnosticira snimanjem 12-kanalnog elektrokardiograma (EKG). Često bolesnici koji imaju FA ne moraju osjećati nikakve simptome.

Fibrilacija atrija (FA) ili treperenje pretklijetki srca je najčešća aritmija u starijoj životnoj dobi, te je vodeći uzrok cerebrovaskularnog inzulta (CVI) i tromboembolijskih incidenata. Godišnje oko 3 milijuna bolesnika koji imaju FA doživi CVI. FA se jednostavno dijagnosticira snimanjem 12-kanalnog elektrokardiograma (EKG). Često bolesnici koji imaju FA ne moraju osjećati nikakve simptome. Iz tog razloga preporuka je da se svim osobama starijim od 65 godina snimi EKG. FA sama po sebi u većini slučajeva nije životno ugrožavajuća aritmija, ali može dovesti do opasnih komplikacija od kojih je najznačajnija tromboembolija. Zbog staze i turbulentnog protoka krvi u srcu (u aurikuli pretklijetke) za vrijeme FA, dolazi do hiperkoagulabilnosti krvi koja može uzrokovati nastanak ugrušaka koji ulaze u cirkulaciju. Oni su odgovorni za nastanak tromboembolijskih incidenata, u mozgu CVI-a. FA može dovesti i do zatajenja srca i smrti.
U prevenciji tromboembolija kod bolesnika s FA preporučuje se antikoagulantna terapija. Oralni antikoagulansi koji se koriste kod bolesnika s FA dijele se u 2 velike skupine:

1. antagonisti vitamina K (VKA) : varfarin
2. novi oralni antikoagulansi (NOAK): izravni inhibitori čimbenika zgrušavanja Xa (rivaroksaban, apiksaban), izravni inhibitori trombina (dabigatran)

Prilikom odabira i uvođenja antikoagulantne terapije važno je procijeniti stupanj rizika od mogućeg nastanka CVI zbog FA i stupnja rizika mogućeg krvarenja zbog uzimanja antikoagulantne terapije. U tu svrhu koristimo 2 bodovna sustava. Jedan bodovni sustav procjenjuje rizik nastanka CVI: CHA2DS2VASc. U njemu određujemo 7 varijabli: dob, spol, zatajenje srca, arterijska hipertenzija, prijašnji CVI ili tromboembolija, vaskularna bolest, šećerna bolest. Što je broj bodova veći, to je veći rizik nastanka CVI.

Drugi bodovni sustav određuje stupanj rizika od mogućeg krvarenja pri uzimanju antikoagulantne terapije: HAS-BLED. On se također sastoji od 7 varijabli: arterijska hipertenzija, poremećena bubrežna i/ili jetrena funkcija, preboljeli CVI, ranija krvarenja ili postojanje predispozicije za krvarenje, labilne vrijednosti INR, starija dob, uzimanje lijekova ili alkohola. Što je veći broj bodova, veći je rizik nastanka krvarenja. Mogu pomoći i pojedini biomarkeri u procijeni rizika nastanka tromboembolija: srčani troponin T ili I, NT-proBNP, D-dimeri.

U kardiološkoj praksi sve više se koriste antikoagulansi iz skupine NOAK-a u cilju prevencije CVI i tromboembolija kod bolesnika s FA. Metaanalize kliničkih studija koje su uspoređivale NOAK-e u odnosu na VKA pokazale su značajnu redukciju CVI, tromboembolija, intrakranijalnih krvarenja u odnosu na VKA, odnosno varfarin. Prednosti NOAK-a su također i u njihovom brzom terapijskom učinku, manjoj interakciji s hranom, rjeđim interakcijama s drugim lijekovima, te ne zahtijevaju rutinsko praćenje koagulacije (nema čestih vađenja krvi što se inače zahtijeva kod varfarina čija se doza određuje prema protrombinskom vremenu). NOAK-e treba s oprezom dozirati kod bolesnika s oštećenom bubrežnom funkcijom, a kod onih s težim oštećenjem bubrežne funkcije i bolesnika na dijalizi, ne smiju se propisivati lijekovi iz skupine NOAK-a, već samo varfarin. NOAK-e ne smiju koristiti niti bolesnici sa značajnim valvularnim srčanim bolestima: mitralna stenoza, mehaničke srčane valvule.
Antikoagulantna terapija smanjuje rizik od CVI kod bolesnika sa FA za 65%. Međutim procjena individualnog rizika od velikih krvarenja je neophodan uvjet prije uvođenja bilo koje vrste oralne antikoagulantne terapije. Konačna odluka se donosi nakon procijene individualnog rizika od CVI, ali i rizika od mogućeg krvarenja zbog antikoagulantne terapije.