Venski ulkus  je defekt kože  smješten  na koži donjeg dijela potkoljenice, i to najčešće oko skočnog zgloba.

Nastaje radi popuštanja i smetnja u venskoj cirkulaciji nogu, nakon  dubokih tromboza nogu, upale površinskih vena i nekih drugih stanja.
Venski ulkus je zastupljeniji u osoba starije životne dobi, kada su i smetnje sa cirkulacijom češće.

Danas se smatra da su 70-80% svih ulceracija venskog porijekla, a  10- 30%  arterijskog ili nekog drugog uzroka.
Sami znakovi koji navode da dolazi do smetnji u venskoj cirkulaciji i na koje se osobe žale su osjećaj boli i “težine” u nogama (obično pri dužem stajanju), brzo umaranje, osjećaj “žarenja”, edemi potkoljenica i skočnih zglobova, noćni “grčevi” i slično.
Sami faktori rizika  koji dovode do popuštanja venske cirkulacije i razvoja venskog ulkusa su: duboka venska tromboza, pretilost, trudnoća, smanjena fizička pokretljivost, imobilizacija i traumatske ozljede.

Sam venski ulkus ima karakterističan izgled te je najčešće u donjoj trećini potkoljenice, može biti malen ili može obuhvaćati  cijelu potkoljenicu. Dno ulkusa može biti prekriveno naslagama ili  granulacijama koje su žarko crvene boje. Rub ulkusa je često nepravilan, neoštar, a na okolnoj koži često nalazimo  izražene pigmentacije ili vidljive proširene vene.

 Dijagnoza ulkusa postavlja se na temelju anamneze, kliničkog, izgleda, lokalizacije, oblika, veličine, duljine, širine, izgleda ruba, stijenke i dna ulkusa. Dijagnostičke pretrage koje se najčešće rade su– laboratorijske pretrage (SE, KKS, trombociti, CRP, ASTO, ASTA, temeljne pretrage koagulacije), mikrobiološka pretraga, gležanjski indeks (sistolički tlak u predjelu gležnja/sistolički tlak na nadlaktici),  Color   Doppler, oksimetrija, flebografija odnosno angiografija.

Color Doppler vena je jedna od najčešćih pretraga koja se izvodi jer nije štetna i može se ponavljati.
U liječenju je  važno redovito čišćenje rane, kompresivna terapija (zavoj ili čarape), lokalna terapija (povidon iod, KMnO4 kupke, fiziološka otopina, enzimska terapija, različite obloge) peroralna terapija (antibiotici, antimikotici, periferni vazodilatatori, analgetici) i kirurška terapija. Vrlo je važno liječiti i promjene na okolnoj koži kako se ulkus ne bi širio, pa se preporučuje na inflamiranu okolnu kožu mazati kreme koje sadrže korikosteroide poput Afloderma ili Beloderma, ali neko kraće vrijeme i po  uputi liječnika, te kasnije neutralnim pripravcima poput Belobaze.