Kamen u mokraćnom mjehuru može nastati samostalnim rastom u samom mjehuru i tada govorimo o tzv. primarnoj litijazi mjehura odnosno primarnom kamenu. On najčešće nastaje kao posljedica opstrukcije i opstruktivnog mokrenja ispod razine mokraćnog mjehura, a to je najčešće uvećana i opstruktivna prostata. Drugi uzrok primarne litijaze mjehura je disfunkcija samog mjehura koja se obično viđa u nepokretnih, ležećih bolesnika koji su najčešće paraplegičari i oduzeti od struka na niže. Tada, zbog nepokretnosti i pojačane resorpcije koštanog tkiva, govorimo o tzv. primarnoj litijazi zbog resorptivnih razloga ili o resorptivnoj litijazi.

 Kamen u mokraćni mjehur može dospjeti i prirodnim izmokravanjem kamenca koji je izvorno nastao u gornjim mokraćnim putevima odnosno bubrezima. Tada govorimo o sekundarnoj litijazi mokraćnog mjehura. Naziv sekundarni kamen mokraćnog mjehura ponijeti će i onaj konkrement koji nastaje oko nekog stranog tijela mokraćnog mjehura iako je to znatno rjeđa situacija od one dvije gore navedene.

 Vrlo je bitno pokušati razlikovati primarnu od sekundarne litijaze iako to i nije uvijek moguće. Naravno, radi li se o ženama, gotovo uvijek je u pitanju sekundarna litijaza osim ako nije riječ o paraplegičnoj bolesnici gdje se može razviti primarni kamen mokraćnog mjehura resorptivne geneze. Pa ipak, najčešće se kamen mokraćnog mjehura viđa u muških bolesnika s uvećanom opstruktivnom prostatom. Taj kamen može biti manji ili veći. Nadalje, on može biti solitaran (jedan) ili ih može biti više, kada govorimo o multiploj litijazi mjehura. Manji, solitaran kamen uvijek treba pobuduti sumnju na sekundarnu litijazu odnosno kamen koji je u mjehur dospio iz gornjih mokraćnih puteva. Tada se obično radi o kamencu od svega nekoliko milimetara, a njegovo spuštanje niz mokraćovod gotovo redovito je praćeno bubrežnim bolovima (renalne kolike) u anamnezi. Kod takvog kamena vjerojatno je da će biti spontano izmokren i u takvoj situaciji sekundarne litijaze nije potrebno planirati nikakav kirurški zahvat na prostati.

 Nasuprot tome, kamen mokraćnog mjehura koji nastaje kao posljedica uvećane, opstruktivne prostate gotovo redovito je praćen i podacima o otežanom, ali i iritativnom mokrenju, te povremenim blažim hematurijama kao i korespondentnom nalazu u sedimentu urina. Interesantno, uz postojanje primarnog kamena u mjehuru kompletna retencija urina (nemogućnost mokrenja) je iznimna rijetkost – uvijek postoji određena nekompletna retencija, a izuzetak čini manji kamen koji može začepiti izlazni dio mjehura pa tako dovesti do nemogućnosti mokrenja – kompletne retencije.

Postoji li anamneza opstruktivnog mokrenja uz nekompletnu retenciju (manje od 400 ml urina), postoji li uvećana prostata i nalaz mikciometrije (uroflow) koji upućuje na opstruktivno mokrenje, te kamen u mjehuru – radi se o primarnom kamenu. Takav kamen valja smatrati komplikacijom uvećane i opstruktivne prostate te svakako uz litotripsiju (odstranjenje kamena) planirati i operaciju uvećane prostate (TURP – TransUretralna Resekcija Prostate) koja je zapravo i uzrokom nastanka kamena. U drugim okolnostima, kada smatramo da se radi o sekundarnoj litijazi mokraćnog mjehura, kirurška intervencija na prostati nije nužno indicirana.