Ehokardiografija ili ultrazvučni pregled srca neinvazivna je dijagnostička metoda. Ova dijagnostička pretraga koristi se u kardiologiji od 1953. godine.

Ehokardiografija može biti jednodimenzijska (1D), dvodimenzijska (2D) i trodimenzijska (3D). Jednodimenzijska ehokardiografija daje prikaz srčanih struktura u jednoj ravnini, dvodimenzijska u dvije ravnine, a trodimenzijska u tri ravnine. Osim 1D, 2D i 3D postoji i Doppler ehokardiografija koja mjeri brzine protoka krvi u srcu i color ili obojena ehokardiografija koja pokazuje protoke krvi u srcu i krvnim žilama u plavoj i u crvenoj boji.

Ultrazvučni pregled srca služi za dijagnostiku prirođenih i stečenih srčanih grešaka, akutnog infarkta srca, kardiomiopatija, bolesti perikarda i endokarda, upalnih bolesti srca, srčanih tumora te bolesti velikih krvnih žila koje ulaze i onih koje izlaze iz srca. Ehokardiografski aparat kojim se vrši ultrazvučni pregled srca koristi ultrazvučne valove koji se pomoću sonde odašilju prema srcu.

Ultrazvučni valovi se reflektiraju od srčanih struktura istom sondom  prenose se u aparat i obrađuju pomoću vrlo zahtjevnih i sofisticiranih računalnih programa i stvaraju sliku srčanih struktura na monitoru koja se može printati na papiru i pohraniti u memoriji računala ili na elektroničkom mediju kao što je  kompakt disk (CD). Slike i numerički podaci su digitalizirani tako se mogu telemedicinski razmjenjivati s ostalim dijagnostičkim centrima u zemlji i u inozemstvu u svrhu konzultacija ili istraživanja.

Osim dijagnostike ehokardiografija je od velike koristi u  procjeni učinka medikamentne ili kirurške terapije srčanih bolesti, a u nekih bolesti ima i veliku prognostičku vrijednost. Prema mjestu gdje se postavlja sonda kojom se izvodi pretraga ehokardiografija može biti transtorakalna (TTE), transezofagusna (TEE), intrakardijalna i intravaskularna ehografija.

Kod pretrage TTE sonda se postavlja na prsa uz prsnu kost, iznad ili ispod prsne kosti i na mjesto gdje se očekuje vršak srca. Kod TEE koristi se posebno konstruirana sonda koja se stavlja u jednjak i na taj način dobije se prikaz srčanih struktura. Kod ove pretrage pacijent treba biti natašte. Kod intrakardijalne ehokardiografije sonda je vrlo malih dimenzija i preko krvnih žila na periferiji uvodi se u srce i omogućava nam pregled srca iznutra. Za intravaskularnu ehografiju također se koriste sonde vrlo malih dimenzija, koje su samo za jednokratnu uporabu, uvode se u arterije i pregledavaju se arterije iznutra. Naime, pri klasičnom ultrazvučnom pregledu perifernih krvnih žila ultrazvučna sonda stavlja se izvana na kožu iznad krvne žile koja se želi analizirati. 

Uporabom kontrasta vrši se takozvana kontrastna ehokardiografija koja se može koristiti za prikaz srčanih šupljina i eventualnih patoloških komunikacija između njih te za prikaz velikih krvnih žila koje ulaze i izlaze iz srca. Postoje i kontrastna sredstva koja nakon injiciranja u perifernu cirkulaciju daju prikaz srčanih šupljina i prikaz prokrvljenosti srčanog mišića.

Osim ovih navedenih pretraga postoji i vrlo dobro poznata takozvana „stress“ ehokardiografija ili ehokardiografija u opterećenju. Kod ove pretrage potrebno je povećati frekvenciju srca što je moguće ergometrijom ili farmakološki tj. posebnim lijekovima za ubrzanje srčane frekvencije.

Također je dobro poznata široka primjena ehokardiografije u nekih intervencijskih zahvata na srcu kao i tijekom kardiokirurških operacija. Možemo reći da ehokardiografija ima velike mogućnosti i široku primjenu u dijagnostici bolesti srca i krvnih žila. Zahvaljujući novim tehničkim i elektroničkim rješenjima, unazad par godina koriste se i prijenosni, lagani ehokardiografski aparati, težine do nekoliko kilograma. Oni su idealni za ehokardiografski pregled pacijenata u bolesničkoj sobi ili u vanbolničkim uvjetima, tako da aparat „dođe“ do pacijenta, a ne da pacijent dođe do aparata.