Najčešće oboljenje koje za posljedicu ima postojanje dvosmislenog vanjskog spolovila je kongenitalna adrenalna hiperplazija, autosomno-recesivna nasljedna bolest uzrokovana enzimskim defektom u sintezi kortizola.

Najčešće oboljenje koje za posljedicu ima postojanje dvosmislenog vanjskog spolovila je kongenitalna adrenalna hiperplazija, autosomno-recesivna nasljedna bolest uzrokovana enzimskim defektom u sintezi kortizola, uslijed čega zbog pojačane sekrecije ACTH-a dolazi do povećane produkcije prekursora, ovisno o enzimu koji nedostaje i hormonu za čiju sintezu nije potreban taj enzim.
Kongenitalna adrenalna hiperplazija može se ispoljiti u klasičnom i neklasičnom obliku. Razlika je u tome što kod klasične forme sindroma postoji izvjesni stupanj dvosmislenosti vanjskog spolovila koje se uoči odmah pri porodu, a kod neklasične forme dvosmisleno spolovilo ne postoji u trenutku poroda, međutim se u bilo kojem razdoblju postnatalnog života mogu javiti znakovi povišene koncentracije androgena.
Tako djevojčice kasnije dobe menarhu, a može doći i do sekundarne amenoreje. U odraslih žena mogu se javiti hirzutizam, oligomenoreja ili amenoreja te policistični jajnici.
U muškaraca se u nekim slučajevima neklasične forme kongenitalne adrenalne hiperplazije može naći oligospermija.
U oba spola u odrasloj dobi neklasični oblik kongenitalne adrenalne hiperplazije može za posljedicu imati smanjenu fertilnu sposobnost.
Neklasični oblik kongenitalne adrenalne hiperplazije je, osim toga, znan i kao uopće najčešće autosomno recesivno oboljenje kod čovjeka.
Epidemiološki, neklasični oblik kongenitalne adrenalne hiperplazije daleko je češći od klasičnog oblika; studije rađene na oko šest i pol miliona novorođenčadi pokazale su kako je učestalost klasičnog oblika 1:15000, a neklasičnog 1:100.
Kongenitalna adrenalna hiperplazija, bilo u klasičnoj ili neklasičnoj formi, u ženskom spolu može biti uzrokovana manjkom triju enzima, a u muškom spolu manjkom pet enzima. Daleko najčešći uzrok je manjak enzima 21-hidroksilaze, nešto rjeđi, ali još uvijek relativno čest je manjak enzima 11β-hidroksilaze i 3β-hidroksi-dehidrogenaze, dok je manjak ostalih enzima kao mogućih uzroka kongenitalne adrenalne hiperplazije vrlo rijedak poremećaj.
Manjak spomenutih enzima, zbog svoje uloge u steroidogenezi, dovodi i do još nekih poremećaja osim spomenutih koji se odnose na stupanj dvosmislenosti vanjskih genitala. To su sindrom gubitka soli (koji u određenim slučajevima može dovesti do krize i smrti), povišeni krvni tlak, u muškog spola se u kasnom pubertetu mogu javiti simptomi pojačane androgenizacije, u ženskom spolu, u oblicima kada sebolest počinje manifestirati u pubertetu, javi se primarna amenoreja, nedostatak pubične i aksilarne dlakavosti i neadekvatan razvoj dojki, itd.
Sindrom kongenitalne adrenalne hiperplazije moguće je detektirati metodama prenatalne dijagnostike, koja se u tu svrhu primjenjuje kod obitelji koje već imaju djecu s tim poremećajem. Dijagnostika se mora obaviti prije desetog tjedna gestacije kako bi do tog vremena počelo i liječenje deksametazonom. Tako rođena djeca oba spola nemaju neželjenih popratnih pojava uslijed terapije deksametazonom, također ni majka, a ženska djeca nemaju ni znakove virilizacije vanjskog spolovila.